تاثیر تمرینات ثبات دهنده تنه بر تعادل پویای بیماران ورزشکار مبتلا به پیچ خوردگی مزمن مچ پا

چکیده مقدمه: پیچ خوردگی مچ پا از رایج ترین آسیب های ورزشی بوده که به دنبال آن تعادل ورزشکاران را دچار اختلال می نماید. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر شش هفته تمرینات ثبات دهنده تنه بر تعادل پویای ورزشکاران مبتلا به پیچ خوردگی مزمن مچ پا انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی یک سوکور با دو گروه مداخله و کنترل است. تعداد 30 نفر ورزشکار مبتلا به پیچ خوردگی مزمن مچ پا ( سن:1/6±2/25 سال، قد: 5/8±6/175 سانتی متر، وزن: 8/11±4/74 کیلو گرم) به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. در گروه کنترل تنها فیزیوتراپی رایج و در گروه مداخله علاوه بر فیزیوتراپی رایج، تمرینات ثبات دهنده تنه نیز بکار گرفته شد. قبل و بلافاصله بعد از انجام مداخلات، تعادل پویا این افراد با استفاده از آزمون تعادلی ستاره در هشت جهت توسط آزمونگر مورد بررسی قرار گرفت. داده های بدست آمده با استفاده از آزمون های آماری کای دو، تی مستقل ، تی زوجی و تحلیل کوواریانس و نرم افزار آماری s‏pss19 در سطح معنا داری 05/0 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج آزمون های آماری نشان داد که پس از کنترل اثر پیش آزمون امتیازات مربوط به آزمون تعادلی ستاره در هر هشت جهت در گروه مداخله، در مقایسه با گروه کنترل بهبودی معناداری را دارا می باشد(05/0>p). نتیجه گیری: انجام تمرینات ثبات دهنده تنه نسبت به فیزیوتراپی رایج بهبود معناداری را در تعادل پویای ورزشکارن مبتلا به پیچ خوردگی مزمن مچ پا ایجاد می نماید، لذا پیشنهاد می شود بکار گیری تمرینات ثبات دهنده  در کنار فیزیوتراپی رایج در توانبخشی این افراد مورد توجه قرار گیرد.